Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112 / Amsterdam / 7 deelnemers.
De bijeenkomst wordt geopend om 20 uur en 2 ‘nieuwelingen’ worden welkom geheten, waarbij tevens blijkt dat beiden al in voorgaande contacten hebben kennis genomen van de ‘spelregels’ van de groep, zodat e.e.a. niet voor hen thans verdere presentatie behoeft en aansluitend kan worden overgegaan naar het bepalen van het gespreksonderwerp. Hiertoe doet A het volgende voorstel:
‘Ik probeer al een tijdje iets te doen aan mijn drank-consumptie. Het gaat bij mij dan vooral over de hoeveelheden wijn, waarvan ikzelf, maar eigenlijk vooral ook mijn vrouw, vinden dat dat langzaam de spuigaten uitloopt, kortom, teveel, te vaak en storend voor onze relatie, maar ook tegenover de buitenwereld. Hoe dan ook, ik probeer te minderen, maar mijn vrouw vindt het resultaat absoluut onder de maat. Hoe moet ik hierop reageren?’
Na enige discussie wordt besloten voornoemde situatie te kiezen als uitgangspunt voor ieders persoonlijke beleving uit voorgaande periodes van orientatie en actie ten aanzien van de eigen verslavings-’perikelen’ en de invloed hierbij vanuit de ‘buitenwereld’.
B: Juist in de afgelopen periode heb ik (weer) ervaren, dat de verleiding gewoon blijft – ik had ‘t weer met Kerstmis – toen voelde die ontzettend groot – ben trouwens ook nu weer werkloos en help m’n zwager, die standaard 6 pils drinkt, terwijl z’n dochter bij de Jellinek werkt en bovendien zelf ook dagelijks een fles wijn drinkt – ik, zegt B, heb wel trek maar wil niet – dronk trouwens wel 2 biertjes en verder niet – stom of niet – het bevredigde mij trouwens niet – is dat dan wel of niet een oplossing – trouwens die pilsen werden mij wel aangeboden – toch is het de afgelopen week perfect gegaan, terwijl de verleiding dus groot is = af en toe ‘de kick’ – hebzucht die me bevredigt – door die 2 pilsjes ben ik over de streep getrokken, vooral ten opzichte van mijn partner op de achtergrond – wil niet meer dat stiekeme drinken – heb overigens met de feestdagen geen last gehad, want die doen me eigenlijk nix – en toch heb ik lekker mijn 2 biertjes genoten….
C: In augustus ben ik gestopt met roken – in september met andere middelen – heb intussen wel een relapse gehad – heb ‘t niet helemaal losgelaten – overal weten ze dat ik niet (meer) drink of rook – heb ‘dus’ geen verleiding, behalve als ik alleen ben en niet actief; trouwens met de feestdagen ben ik al 20 jaar met familie – dan is het druk, vooral met koken.
D: Een van de belangrijkste voordelen van de opname in een kliniek was voor mij de absolute confrontatie met mezelf. En die was ook hard nodig. Want juist in de buitenwereld, temidden van het sociale systeem van resp. familie, vrienden, kennissen en werk, zat ik muurvast in mijn eigen (verstikkende) spinnenweb, waardoor ik totaal niet meer toekwam aan mezelf maar voortdurend bezig was de schijn op te houden tegenover de buitenwereld. Gelukkig ben ik op zeker moment echt vastgelopen en werd mij de opening geboden van de kliniek. In mijn doffe dronken ellende ben ik daarop ingegaan. Ik begreep nauwelijks wat er met mij gebeurde, maar had vanaf dat moment opeens wel het gevoel dat het de goede stap was. En dat bleek ook zo te zijn. Heel langzaam maar zeker is toen mijn leven gekanteld – ik leerde heel veel en in het goede tempo: ik bleek verslaafd en dat had niets te maken met de buitenwereld, met andere mensen, maar alleen met mezelf. Ik leerde langzaam en grondig. De belangrijkste geneesmiddelen waren de gecombineerde invloed op mij van de kliniek en de groep. Ik kwam erachter dat ik als verslaafde voortdurend bezig was mezelf en mijn omgeving voor de gek te houden. Daardoor zakte ik steeds verder weg in het moeras. Het was waarachtig een geweldige bevrijding daarachter te komen en toen kon ik ook verder werken, niet meer door anderen op het verkeerde been te zetten, maar heel gewoon aan mezelf.
E: ik heb fantastische feestdagen gehad – geloof niet in een glaasje op een terras – denk niet na over het verleden – maar wel kunnen herinneringen zonder verdrietjes naar boven komen.
F: ik ben vaak teruggevallen – kom dan snel weer in hetzelfde spoor terecht – ik bewaar ook alle processen-verbaal – als je die bekijkt: het is een en al herhaling – ook dit keer heb ik met oud en nieuw wel weer een terugval gehad – er zijn dan irritaties – spanningen – drank….; mijn recept is toch weer: concreet wat doen – voor het aanhaken bij vrijwilligerswerk heb ik nu (weer) een gesprek gehad en dat ziet er heel positief uit – nu wil ik de stap naar de huisarts zetten – ik merk wel dat ik steeds sterker word – maar het kan soms moeilijker worden, bijvoorbeeld op een terrasje – dan voel ik onrust van binnen – neem een drankje extra – zo ben ik 2 dagen later gigantisch doorgegaan – en dan ga ik afspraken uitstellen – dat levert dan weer nieuwe frustraties op – en die zitten in mij – toch dien ik die te verwerken – ik heb ze vaak diep weggestopt – vraag me dan ook af: wie ben ik zelf eigenlijk en werkelijk? – 2 biertjes zijn nooit genoeg, toch?? – sommige dingen wil ik ‘gewoon’ doen – zoals vliegen: nieuwe dingen – ik ga wel steeds meer door die situaties heen – wil geen strijd….zeg ook nooit – nooit….
G: ik heb wel veel saaie periodes meegemaakt – soms is er sprake van een zekere gezelligheidsterreur – zoals op Koninginnedag – Yk punten die feesten bederven – een beetje burgerlijk 2 biertjes of witte wijn op terrasjes – feestdagen bij een grote familie in Sittard – ik heb een soort Russische bontjas met hoge kraag – opvallend – ben ziek van vakanties, maar wil altijd op reis – rij dan te lang door – dat heeft me opgebroken – incasseer dan een vernedering en vraag me af waarom ik ‘het’ niet voor elkaar krijg – ik maakte treinreizen – knikkebollend achter het raam – soms in een autobus met refusal – toch ging ‘t vaak mis in kleine arme stadjes – soms kon ik het heel lang op nul houden – tot aan de exclusieve wijn op Spaanse feesten – tegen een delirium aan – dat alles is me heel lang wel gelukt – kreeg trouwens ook heel lang medicatie van de huisarts – maar in slechte conditie begon ik dan toch weer – ben uiteindelijk moe geworden van de tegenstrijdigheden – het had iets van schoppen tegen de bovenmeester – had trouwens lichamelijk weinig last, hoewel ook daar op den duur de rek uitraakte en het wel degelijk erger werd – het had iets van het zoeken naar een laatste carnaval….
Hiermee is de ronde voltooid en kan A reageren, hij zegt: ik heb steeds mijn energie gestoken in afspraken met mijn vrouw, die mij probeert af te remmen. Daaruit ontstaat veel spanning, want juist daarbij wil ik ‘gewoon’ nog even doorgaan. En dat ontaardt vervolgens in het stellen van grenzen (door haar) en mijn drang om daaroverheen te gaan. Op die manier fungeert mijn zogenaamde verslaving dus eigenlijk meer als symbolisch strijdperk voor het gevecht tussen ons beiden. En kom ik er dus eigenlijk geeneens toe om zelf in de spiegel te kijken en zelf actie te nemen. Toch krijg ik last van m’n geweten en ben van plan nu ‘gewoon’ eens 3 weken niets te drinken: eens kijken hoe dat voelt.
A wordt bedankt voor het onderwerp, waarna eenieder wordt verzocht enig geld in de groeps’klomp’ te werpen en de bijeenkomst wordt gesloten om 21.30 uur.
Amsterdam, 12 januari 2010.
